Fear Factory
- Dzień: Warm Up Day
- SCENA: Park Stage
- Gatunek: industrial metal
- Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
Gdyby nie oni, Godflesh i Ministry tak kochane w latach 90. połączenie metalu z industrialem mogłoby w ogóle nie wejść do mainstreamu. Tymczasem ekstremalny i przenikliwie chłodny metal Fear Factory dotarł wyjątkowo daleko – dziś trudno o ważniejszy zespół w industrial-metalowym światku. Żelazne riffy Dino Cazaresa i chirurgicznie dokładna podbudowa rytmiczna zapewniła temu ansamblowi sławę, a co więcej, po dziś dzień brzmi równie intensywnie.
Historia:
Początek kariery Fear Factory był dość niepozorny. Zaczęło się od tego, że w 1989 r. przyszły perkusista formacji, Raymond Herrera, poznał jej przyszłego gitarzystę, Dino Cazaresa w skłepie muzycznym, w którym pracował drugi z nich. Szybko złapali wspólną więź, Raymond zaproponował Dinowi dołączenie do Extreme Death, które w ciągu roku przepoczwarzyło się właśnie w Fear Factory. W tym samym momencie obaj panowie poznali także wokalistę, Bella Burtona. Po dokooptowaniu do składu basisty, Dave’a Gibneya, formacja była kompletna. Grupa prędko przystąpiła do nagrania dwóch pierwszych demówek – które dziś wspomina z wyraźnym politowaniem – ale już jej debiutancki album był sensacją na całe metalowe USA. Wydane w 1992 „Soul of a New Machine” był wówczas absolutnym novum i wcześniej niespotykanym mariażem rzeźnickiego death metalu z klinicznie chłodnym industrialem. O Fear Factory zrobiło się głośno, a zaprezentowany trzy lata później „Demanufacture” tylko podbił pozycję zespołu, wyraźnie eksplorując bardziej industrialną stronę kapeli i odchodząc od death metalu. Rzeczony materiał do dziś pozostaje prawdopodobnie najistotniejszym w historii Amerykanów. Kolejne w dyskografii „Obsolete” oraz „Digimortal” również spotkały się z pozytywnymi głosami (ten pierwszy zdobył złotą płytę w USA i Australii), ale tarcia personalne między członkami rosły. Poskutkowało to odejściem Cazaresa i rozpadem w 2002 r. Niemniej formacja (wciąż bez Cazaresa w szeregach) zdążyła wydać jeszcze dwie płyty, a w 2009 r. Dino oraz Burton pogodzili się i znów zaczęli nagrywać razem. Od tamtej pory Fear Factory, mimo licznych roszad personalnych, wydało następnych pięć krążków. Najnowszym z nich jest „Re-Industrialized” z 2023 roku.
Dyskografia:
Pełne albumy:
Soul of a New Machine, 1992
Demanufacture, 1995
Obsolete, 1998
Digimortal, 2001
Concrete, 2002
Archetype, 2004
Transgression, 2005
Mechanize, 2010
The Industrialist, 2012
Genexus, 2015
Aggression Continuum, 2021
Re-Industrialized, 2023
EP-ki:
Fear Is the Mindkiller, 1993
Demanufacture, 1995
Remanufacture, 1997
The Gabber Mixes, 1997
Burn, 1997
Revolution, 1998
Resurrection, 1998
Cars, 1999
Live on the Sunset Strip, 2005
15 Years of Fear Tour, 2006
Demo:
Demo 1, 1991
Demo ’91, 1991
Single:
Replica, 1995
Dog Day Sunrise, 1996
Machines of Hate, 1997
Remanufacture, 1997
Resurrection, 1998
Shock, 1998
Edgecrusher, 1998
Cars, 1999
Descent, 1999
Digimortal, 2001
Invisible Wounds (Dark Bodies), 2001
Linchpin – Interactive CD sampler, 2001
Linchpin, 2001
Cyberwaste, 2004
Archetype, 2004
Bite the Hand That Bleeds, 2004
Moment of Impact, 2005
Spinal Compression, 2005
Super Nova, 2005
Powershifter, 2009
Recharger, 2012
Soul Hacker, 2015
Protomech, 2015
Dielectric, 2015
Splity:
Los Angeles Death Coalition, 1991 (z Demolition, F.C.D.N. Tormentor i Resistant Culture)
Breaking Barriers, 1992 (z Atrocity, Star Star, Gruntruck, Optimum Wound, Profile i Sick of It All)
The Breed Beyond, 1993 (z Cynic, Pestilence, Believer i Treponem Pal)
Roadrunner Rules Ozzfest!, 1997 (z Machine Head, Type O Negative, Coal Chamber i Vision of Disorder)
Limited Edition Tour CD, 1998 (z Spineshank)
Roadster Music Vol 1, 2001 (z Annihilator)
Carmageddon Soundtrack, 2012 (z Lee Groves)
Cold Waves Live Album Sampler, 2014 (z Front 242, 3TEETH i Caustic)
Sounds of Evil, 2015 (z Lamb of God, Slayer, Fear Factry, Soulfly i Biters)
Kompilacje:
Remanufacture, 1997
Messiah, 1999
Hatefiles, 2003
The Best of Fear Factory, 2006
Linchpin, 2019
Recoded, 2022
